Kermisdames gaan in Bergen 'aan wal'

Jessica Reemer (29), Cindy de Poorter (28) en Manda Witstijn (35). Drie heel verschillende dames, maar een ding hebben ze gemeen. Ze zeiden het kermisleven vaarwel om in Bergen op Zoom een eigen zaakje te beginnen.

Reemer runt Plaza Jeans aan het Gouvernementsplein, De Poorter heeft in de Engelsestraat de schoonheidssalon Beauty en Zo, Witstijn staat bij broodjeszaak Panaché aan het Sint Catharinaplein achter de balie. Alle drie stammen ze uit echte kermisfamilies. "Als klein meisje is het leuk, weet je niet beter", zegt Reemer.

Als kinderen van kermisexploitanten werden ze al op jonge leeftijd bij het bedrijf van hun ouders betrokken. De Poorter haalde als kleine meid de muntjes op in de draaimolen en draaide later de kassa. "Ik hielp vanaf mijn twaalfde in de schiettent van mijn ouders", zegt Witstijn. "Op deze manier leer je al jong ondernemen."

Het enthousiasme van Reemer voor het kermisbestaan slonk op de basisschool al behoorlijk. "In de wintermaanden speelde ik met mijn vriendinnetjes, maar in april trokken we weer voor een half jaar het land in."

Onderwijs kregen de drie in het seizoen op een rijdende school. Waren er op een kermis meer dan zeven kinderen, dan kwam de school naar de kermis toe. Om gewoon naar 't Rijks te kunnen, woonde Reemer door de week bij kennissen. "Dat was wel even wennen, maar het hoorde er gewoon bij."

De drang om te leren hebben ze alledrie. "Ik heb altijd geleerd", stelt De Poorter. "Mijn ouders gaven me daartoe ook alle kansen. Als we ergens op een kermis stonden, reed mijn vader me naar school in Utrecht of Arnhem en stond dan drie uur op de stoep te wachten totdat ik klaar was."

Witstijn droomde van kinds af aan al van een eigen zaak. "Middenstandsdiploma, ambulante handel, ik heb er alle papieren voor gehaald die er te halen vielen." Zij zag het als de ideale manier om een heel jaar door een inkomen te hebben. Door een scheiding moest ze echter stoppen met het kermisleven. "Dat is als vrouw met twee kinderen echt niet te doen. Ik wil niet afhankelijk zijn." Dus greep ze haar kans toen broodjeshuis Panaché te koop kwam. "Dat is al 36 jaar een gevestigde naam in Bergen op Zoom. Het was een grote stap, maar het is alles wat ik ervan had verwacht."

De Poorter: "Ik vind het kermisleven erg leuk, maar vind het ook belangrijk dat ik wat anders kan." Dus hielp zij jarenlang overdag in de oliebollenkraam van haar ouders en ging 's avonds naar school om haar diploma's voor visagiste en nagelstyliste te halen.

"Maar ja, al die papieren heb ik natuurlijk niet voor niets gehaald." Dus besloot ze het 'een jaartje te proberen'. Na zo'n 1,5 jaar loopt haar schoonheidssalon als een trein en denkt De Poorter zelfs al aan uitbreiding.

Reemer besloot op haar 25e haar ouders niet op te volgen. "Ik had hier mijn vriendinnen en een vriend. Ik wilde ook leuke dingen met hen doen. Ik kon een baantje krijgen bij Plaza en heb dat aangenomen. Mijn moeder snapte het wel, mijn vader vond het jammer. "Die komt er nog wel van terug, dacht hij. Het zit toch in je bloed, zei hij." Daarvan is ze zelf niet overtuigd. Zeker niet nu ze sinds afgelopen zomer op franchisebasis Plaza Jeans runt. "Ik heb allebei gedaan. Dit bevalt beter. Kermisexploitant is een stressberoep, wat zeg ik, het is een manier van leven. Je bent echt dag en nacht bezig. Nee, dat mis ik helemaal niet. Mijn eigen zaak is een droom die is uitgekomen."

Hoe blij de twee andere dames ook zijn met hun eigen zaak, toch blijft het kermisleven trekken. De Poorter: "Soms zie ik mijn ouders drie maanden niet, dat is best wel eens moeilijk. Als iedereen weggaat, begint het bij mij ook te kriebelen. Ik help ook nog wel eens een middagje mee. En misschien ontmoet ik wel een leuke man die kermisexploitant is. Dan pak ik dat leventje toch weer op." Volgens haar keren bijna alle ex-kermisexploitanten vroeger of later toch weer terug in hun oude bestaan. De 'kermiskriebels' zijn ook Witstijn niet vreemd. "De kermis blijft altijd trekken. Twee jaar lang heb ik gedacht: ik heb die gevoelens niet. Maar ik heb ze wel. Het gaat niet om het in- en uitpakken van die woonwagen, maar om het vertrekken naar een andere omgeving. Ik begrijp nu waarom mensen vier keer per jaar op vakantie gaan."

Bron : geplaatst met toestemming BN/De Stem

Terug