Kermisexploitanten voelen 'zorgplicht' voor hun kinderen en ouders

door Ruud de Jager- DRACHTEN/RAALTE - Lagere school en twee jaar Mavo. Toen vond kermisexploitant Hans Melissen het welletjes. Tegenwoordig heeft de 47-jarige inwoner van Assen een bloeiend bedrijf en reist hij met zijn attracties kriskras door Nederland. In zijn kielzog de complete familie, inclusief zijn 100-jarige oma, alias Omi.

De buitenmaatse caravan van de familie Melissen staat pal achter de attracties in het centrum van Drachten geposteerd. De meeste medewerkers kijken in de vroege ochtend nog een beetje glazig uit de ogen. De dagen ervoor waren ook heftig: kermis opbouwen en meteen dezelfde dag draaien. Een ritueel dat zich zeven maanden per jaar telkens herhaalt.

Hans en Aaltje Melissen zitten monter aan de keukentafel. Hun woonwagen is deze dag weer eens een zoete inval. Een bonte stoet van figuren meldt zich met vraagjes of goedbedoelde opmerkingen aan de deur. Buurman komt even langs om te mopperen over de graaicultuur van de overheid en het oerwoud aan regeltjes waar de gemiddelde kermisexploitant de bibbers van krijgt. "Ik ben er 24 uur per dag druk mee'', meldt buurman stellig. "Zelfs als ik in m'n bed lig te slapen dan ben ik in m'n hoofd nog aan het werk.''

Hans Melissen zal niet ontkennen dat het soms hectisch is als kermisexploitant. Liever legt hij de nadruk op de romantiek van het werk, het onvoorspelbare, de vrijheid. Melissen: "Kermis zit in ons bloed, in onze genen. Wij zijn een bijzonder slag mensen. Het is een soort levensstijl geworden, het wordt je van jongs af aan met de paplepel ingegoten. Onze voorouders waren ook reizende en trekkende mensen. We stammen af van circusfamilie Hagenbeck uit Duitsland. Wij gaan ook anders met elkaar om dan burgers. Onze cultuur is voor elkaar zorgen, tot de dood. . Wij zorgen ervoor dat onze kinderen een goede start krijgen op de kermis. Ik heb als kind op een internaat gezeten, maar als je vrij was verleende je hand- en spandiensten op de kermis. Zo gaat dat bij iedereen. Je weet waar je bestemming ligt. Mijn ouders hebben heel lang een schiettent gehad. Toen ik 23 jaar was kreeg ik van m'n ouders de snoepwagen mee, noga en suikerwerk, je kent dat wel. M'n broer kreeg een andere attractie. Mijn oma is nu 100 en reist ook gewoon mee. Wij moeten er niet aan denken om iemand in een verzorgingstehuis te stoppen.''

Omi is 'nog goed te passe' en komt ook nog even buurten. Tot haar 88ste is ze blijven werken op de kermis, met de suikerspinkraam. Als eeuweling zit ze nog steeds niet stil: boontjes doppen, tafel dekken, een beetje puzzelen of tv-kijken zijn haar vaste bezigheden. En als Hans' zus Sophia ondersteuning nodig heeft bij het touwtje trekken, ballengooien of eendjes vangen, dan is Omi inzetbaar. Ter ere van haar 100ste verjaardag ging ze voor de lol onlangs nog even in de kraam staan en het ging weer als vanouds.

Kleinzoon Hans Melissen geniet er intens van: "Het is toch prachtig dat dit kan. Vroeger reisde Omi per schip met hun poffertjeskraam naar kermissen. Ze heeft alles meegemaakt, dat er auto's kwamen, vliegtuigen, televisie, de gsm. M'n schoonmoeder Ans is 71 en reist ook mee. Wij hebben als kermisfamilie een self supporting systeem. Je kunt er op wachten dat onze dochter Alexandra (23) en zoon Hans (22) ook in deze wereld terecht komen. Maar pas op hè, associeer ons niet met zigeuners. De attracties die wij draaien hebben een godsvermogen gekost, allemaal eerlijk verdiend. Ik woon voor m'n beroep in de woonwagen. De rest van het jaar wonen we in een huis.

Hans Melissen staat vanaf vandaag op de Domineeskamp met zijn attracties de Grote Inktvis, ook wel bekend als de Poliep met twintig bakjes die door het luchtruim zweven, zijn autoscooters en de speelautomaten met onder ander de bekende bulldozers die muntjes in het ravijn schuiven. Hem is er veel aan gelegen dat de kermis goed draait, want hij is als totaalexploitant verantwoordelijk. ,,De gemeente Raalte heeft mij een opdracht meegegeven: zorg voor een attractieve en mooie kermis. We verheugen ons wel op Raalte, de mensen zijn er toch wat Bourgondischer.'' Lachend: ,,Dat betekent dus ook dat ze makkelijker iets meer geld uitgeven.''

Bron artikel, overgenomen met officiële toestemming : De Stentor

Terug