15 juni 2007

Geen vuursalvo's maar lachsalvo's van deze twee LAPD-rechercheurs. Fatale Attractie is niet bepaald hard-boiled, maar wel een unieke combinatie van thriller en comedy.

Het is zonder twijfel de grootste gruwel van Disneyland: een gek heeft het gemunt op je medewerkers. Later blijkt dat hij niet alleen je werknemers één voor één uit de weg ruimt, maar ook de parkbezoekers een koppie kleiner maakt. Al snel ziet het ernaar uit dat alles wat met Disney kan worden geassocieerd kapot moet. Mensen worden bang, reputatie gaat naar de maan en de aandelenkoersen tuimelen naar beneden.

Rebel Rabbit - Dit is precies wat het fictieve Familyland van de even zo fictieve Lamaar Studio's overkomt. De eerste moord lijkt nog een 'doodgewone' afrekening te zijn. De man die dagelijks in het pluchen pak van parkmascotte Rebel Rabbit door Familyland hobbelde blijkt een pedofiel te zijn die mogelijkerwijs een onfortuinlijke ontmoeting met één van zijn slachtoffers uit het verleden heeft gehad.

Maar naarmate er meerdere doden vallen, is niet meer uit te sluiten dat het om een complot tegen het Lamaar entertainmentbedrijf gaat. De directie siddert, maar zij wil de zaak ook zo ver mogelijk bij de media vandaan houden. Aan ik-figuur Mike Lomax en zijn oerlelijke partner Terry Biggs om deze precaire zaak stilletjes op te lossen.

Relativerende humor - De wapens van deze twee LAPD-rechercheurs? Nuchter politieverstand én relativerende humor. Nee, enige ambitie kan de geestelijk vader van dit politieduo niet ontzegd worden. Marshall Karp schreef eerder al tv-films en comedy's. Daarnaast staat er ook wat reclamewerk op zijn cv. Fatale Attractie is zijn thrillerdebuut en onze eerste kennismaking met het duo Lomax-Biggs.

Karps eerdere werkervaring komt van pas. Zijn schrijfstijl is soepel en helder. Zijn plotlijnen zijn extreem overzichtelijk. Geen kroegfilosofische zijgezeur over Hollywood, in plaats daarvan volgen spitsvondige en ironische oneliners volgen in rap tempo op, waarbij Lomax en Biggs elkaar afwisselen als aangever en afmaker. Latente komieken zijn het, deze twee dienders. Niet ten koste van de slachtoffers, maar juist als uitlaatklep voor al het vreselijks wat de rechercheurs dagelijks voor de kiezen krijgen.

De achtergrond van Lomax is net zo luchtig: hij is gepokt en gemazeld, maar gaat niet gebukt onder de obligate rechercheurjeugdtrauma of demonen uit het verleden. Zijn vrouw is dan wel overleden aan kanker, maar Lomax beseft dat hij door moet met zijn leven.

Minder spannend - Humor en thrillers: voor je het weet slaat de balans door waarna er een flauwe politieslapstick over blijft. Karp waakt daar wel voor. Zelfs Andre, de poedel die hij opvoert als hond van de stoere Lomax, de ietwat belachelijk seksistische opmerkingen over het vrouwenvlees in deze thriller en de bemoeizieke wijsneus van een vader van Lomax kunnen deze balans gelukkig niet doorbreken.

Toch verstapt Karp zich een klein beetje op één punt. De reclamejongen in hem vond het nodig tegen het einde aan de megalomane boef zijn eigen verhaal te laten doen. Duidelijkheid voor alles. Maar de spanning is dan al ver te zoeken. Even daarvoor heeft Karp al een flinke tip van de sluier opgelicht en wordt het verhaal al iets ongeloofwaardiger.

Onnodige zet in een verder prima thriller. Niet zo hard als de gemiddelde Amerikaanse misdaadboek, maar dat wordt ruimschoots goedgemaakt met de bijtende humor.

Oorspronkelijke titel: The Rabbit Factory

Uitgeverij: De Fontein

Bron, overgenomen met officiële toestemming : www.nu.nl

Terug