Geëmigreerd naar Australië , maar voor de feestweek weer in Santpoort

santpoort-noord - ,,Ik denk dat dit de laatste keer is dat we hier terugkomen, het is allemaal erg veranderd.'' Frits Hanekroot (72) klinkt vastbesloten, maar zijn vrouw Tina hoort het knipogend aan. ,,Dat zegt hij iedere keer als we hier zijn en twee jaar later zijn we er weer.''

In 1972 emigreerden de oud-Santpoorters Frits en zijn vrouw Tina Hanekroot naar Australië. Vanaf de jaren negentig keren ze vrijwel iedere twee jaar terug naar hun geboortegrond. Als het maar even kan tijdens het Dorpsfeest Santpoort.

Hij vindt Santpoort een geweldig dorp, laat daar geen misverstand over bestaan. Maar Frits vindt dat het wel erg druk is geworden en dat er teveel hekken staan die het er niet fraaier op maken. En er ligt zoveel troep op straat, in heel Nederland trouwens. ,,Maar schrijf dat maar niet op, ik wil niet kritisch klinken. Het blijft een prachtig dorp.''

,,Eind jaren vijftig stond ik al eens in de krant'', zegt Frits ,,als 'de man die van de boot sprong'. Tina was, terwijl mijn boot vertrok op de kade gestruikeld over een ketting. Toen ik zag dat ze maar niet opstond, ben ik zonder na te denken van die wegvarende boot, die behoorlijk hoog was, op de kant gesprongen. Tina had een zware hersenschudding.''

Tina: ,,Frits heeft nog last van zijn hielen. Die lagen helemaal open door die sprong. Nadat het in de krant had gestaan, kregen we vanuit heel Nederland bloemen en geld opgestuurd. Zo ging dat toen.'' Frits vervolgt zijn verhaal: ,,Ik loop dus door dat museum en stel me voor aan een man. Die zegt: 'Frits Hanekroot? Ben jij niet de man die toen van de boot afsprong?'.''

Deze week liepen de twee veelvuldig rond tijdens het Dorpsfeest. ,,Ringsteken, de wielerronde en ik heb nog staan kijken bij dat voetbaltoernooi, mooi was dat.'' Voetballiefhebber Frits verkoos alleen de donderdagavond Ajax boven het Dorpsfeest.

In de verte lonkt de kermis. Ook daar waren de twee afgelopen week meer dan eens te vinden. Frits: ,,Ik weet nog dat ik voor het eerst op de kermis kwam. Met één kwartje, maar ik won een loterij of zoiets. Ik kreeg mijn armen vol met prijzen. Wilde niet meer naar huis toe. Ik liep te huilen toen we weg moesten.''

Bron : Overgenomen met officiële toestemming Ijmuider Courant

Terug