23 oktober 2007

Kermis mist net dat beetje aan intimiteit

Foto G. Spijkers, Kermis Breda 2005

door Palko Peeters

Maandag 22 oktober 2007 - BREDA - Anneke Thomassen (71) en Jeanne Karres (77) zijn vaste klanten van de Bredase kermis. Ieder jaar komen de twee vriendinnen wel even een kijkje nemen.

Niet dat ze nu direct een attractie pakken, dat niet. Ze kijken gewoon hun ogen uit. Fijn een beetje rondslenteren, genieten van de lichtjes, de draaiende dingen. Ze zien de flanerende meisjes die heel voorzichtig de aandacht proberen te trekken van de stoere jongens die maar niet kunnen wachten op de eerste adrenalinestoot. Geloof het of niet, Anneke en Jeanne hebben niet zo lang geleden nog in de Python gezeten op de Efteling. De waaghalzen hadden geen idee waar ze aan begonnen.

"We gingen zelfs helemaal over de kop. Wel een ervaring hoor. Maar dat doen we niet meer", lacht Jeanne. De twee dames vormen het bewijs dat de gemiddelde kermisklant eigenlijk niet bestaat. Op deze rustige zaterdagmiddag als de najaarskermis op het Chasséveld nog maar net door muziekvereniging Fidelis is afgeschoten, zijn er direct al veel te grote suikerspinnen die zich zelfstandig lijken voort te bewegen achter gulzige kinderkoppies. Maar kunnen we nog spreken van een knusse familiekermis? Volgens de twee oudere dames is dat passé. "Ik denk het haast niet. De intimiteit van vroeger is er toch niet meer?, zegt Anneke om zich heen kijkend. Het is commerciëler, sneller en duurder. Een eurootje is zo uitgegeven.

Eric, Elmer en Alon, alledrie 18, komen uit Etten-Leur en wagen een gokje door nepbriefjes van tien en twintig van een richel te duwen. Ze doen het kalm aan. Het Chasséveld vinden ze maar een koud plein. De attracties staan te ver uit elkaar en er zijn geen terrasjes, of het moet het terrasje bij de poffertjeskraam zijn. "In Etten-Leur is de kermis veel gezelliger."

Een paar jaar geleden, zegt marktmeester Jan Ooijen, is er nog even gespeeld met de gedachte de kermis terug te brengen naar de binnenstad. Dat zou een prachtig plaatje opleveren zo met de nieuwe haven. Maar het zal er voorlopig niet van komen. Voor de kermis staan drie weken van opbouw, draaien en afbouw. De brandweer moet op de voorschriften letten en de weekmarkt op de Grote Markt komt in de knel.

Maar Ooijen kan het niet ontkennen. De ijzeren wet van de hogere pachtsommen en de steeds maar uitdijende attracties maken het almaar spectaculairder maar minder nostalgisch. "We willen misschien toch wat meer nostalgie erin brengen, zoals ze in Roosendaal en Oosterhout doen." Spelletjes en draaimolens uit de oude doos. Ooijen sluit het niet uit. Maar niet getreurd, het eendjesgrijpen blijft de kermis gelukkig altijd trouw.

Dat het op deze eerste zaterdag nog niet bruist relativeert Ooijen. De pieken liggen op de zondagmiddag en in de avond, dan ziet de kermis er een stuk vrolijker uit. Henny en Yolanda zijn met hun kleinzoon Kevin (3) op stap en doen de River Rafting. Henny weet nog dat hij als broekie van tien op de kermis rondhing op de Grote Markt en de Halstraat. "Toen had de kermis nog sfeer. En de prijzen, die rijzen nu de pan uit. We pakken nog een keer de botsauto's, halen wat snoepgoed en dan hebben we het gehad."

Een vader en moeder iets verderop zien het iets anders. "Met de prijzen gaat het nog wel. Als ik per kind twintig, dertig euro kwijt ben, valt dat nog best mee. Moet je kijken wat je aan de Efteling betaalt", zegt pa die snel verder wil.

Wat oudgediende Harrie van der Corput (57) van de snoepkraam betreft staat er gewoon een supermooie kermis. Zeventig attracties, zeven meer dan vorig jaar. Hij is er al sinds 1987 bij op het Chasséveld. "Dit is voor mij een thuiswedstrijd, ik kom uit Gilze." Over het snoeppatroon: "We eten niet minder snoep maar wel anders. Vroeger was het een suikerspin, een zak oliebollen en een zuurstok. Nu is het kiezen, zijn de mensen veel kritischer op de portemonnee."

Voor de liefhebbers van spanning en sensatie volgt nu de top drie van attracties, uitgetest door Jan Reijn (15). Op nummer één met stip: de Katapult Bungee Bullit, met 140 km per uur de lucht in. Op twee: nieuwkomer No Limit, op 54 meter hoogte met 120 km per uur vallen en draaien maar. Op drie: de Graviton, draaien met 80 kilometer per uur en door de G-krachten tegen de wand plakken. Jan glunderend na de katapult: "Die is wel relaxed, je weet niet wanneer je omhoog geschoten wordt, dat is wel leuk."

Bron, overgenomen met officiële toestemming : BN/De Stem

Terug