Zij maken mij echt niks meer wijs

Piet Lahnstein (86) staat voor de zestigste keer op de kermis in Helmond. Foto René Manders

Door Irene v.d. Ven - HELMOND - Een grote bos bloemen en een schaal met inscriptie zijn getuigen van het jubileum. Zestig jaar lang is Piet Lahnstein met zijn schietsalon vaste aanwezige op de Helmondse kermis en daarvoor is hij geëerd door de gemeente. Op de zomerkermis komt hij echter al tien jaar niet meer. "Veel te duur.".

De échte bazen van de kermiszaak zijn Piets zoon en zijn schoondochter. Het is in goede handen, zegt-ie zelf. Dagelijks blijft hij continu aanwezig. Van de openingsminuut totdat de laatste klant weg is en alles opgeruimd is. "Een goede ondernemer verlaat zijn tent nooit. Dat heb ik van mijn vader geleerd. Hij zat ook in het kermisvak. Ik kan ook thuis in Gorinchem gaan zitten. Maar wat moet ik daar tussen die vier muren in Gorinchem doen?"

Met een niet te missen Amsterdams accent - 'mijn twee neven hebben allebei nog een kroeg in de Jordaan' - vertelt Lahnstein honderduit over zijn ervaringen in de schietsalon.

Vooral zijn vrouw komt veelvuldig voor in de verhalen. Hij was 58 jaar getrouwd, tot zijn vrouw vier jaar geleden plots overleed. "Ik mis haar niet alleen elke dag, zelfs elk uur. Zij kon verkopen, niet te geloven. Als drie mannen bij mij niet wilden schieten, wist mijn vrouw ze aan de andere kant van de kraam toch nog over te halen. Geweldig, wat heb ik geboft met die vrouw."

"Op een avond kwam er een stel zatte mannen aan. Ze wilden schieten, maar dat ging bij mij niet door. Geen sprake van. Bij mijn vrouw wel. Ze liet ze alleen zonder kogels schieten. Ze hadden niks door. Maar wel een knuffel gegeven hé."

Hard werken was het zeker, maar het 'reizen', zoals hij het zelf noemt, kan hij niet missen. "Mijn zoon gaat nog veel kermissen af, maar vroeger waren het er nog meer. Maar dat moeten ze nu zelf weten."

Op de Helmondse kermis vindt 'Ome Piet' veel gezelligheid. "De tijden zijn wel veranderd. Ik moet het afkloppen, veel narigheid hebben wij hier in de zaak nooit gehad. Collega's, bijvoorbeeld van de botsauto's, wel. Klanten zijn niet brutaler geworden, want vroeger hadden sommigen ook kapsones. Vooral in Eindhoven. En daar hou ik eigenlijk helemaal niet van. In Helmond waren het fabrieksarbeiders, in Eindhoven het 'duurdere' volk."

De lopen van zijn geweren zijn absoluut niet scheef. "Dat zeggen ze altijd hè. Deze zijn nieuw, uit Duitsland. Wat moet ik daar nou mee doen?" De doorgewinterde kermisbaas heeft heel wat volk in al die jaren zien passeren. Alhoewel Lahnstein geen opschepper is, beschikt hij naar eigen zeggen over een aardige mensenkennis. "Mij maken ze niets meer wijs." Zoon Kees valt bij: "Jawel hoor, je moet alleen weten hoe!"

Bron artikel, overgenomen met officiële toestemming : Eindhovens Dagblad.

Terug